در ذیل بخشی از کتاب «اعجاز و تحدی» و پاسخ به شبهات (پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی) را در باره بررسی احوال صاحبان کرامت می خوانیم:

الف) «کرامت» نتیجه تقرب به خدا و به خودی خود نشانه فضیلت و شایستگی صاحب آن است، اما اولاً: حجیتی بر درستی افکار و گفته‌های صاحب آن ندارد (ر.ک: بند ب) و ثانیاً: لزوماً‌ به‌معنای برتری وی بر دیگران که کرامتی از آنها دیده نشده، نیست (ر.ک: بند ج). همچنین باید دقت داشت که هر امر خارق‌العاده‌ای کرامت نامیده نشود و باید با آزمونی دو سویه، چیستی آن را باز شناخت؛ نخست باید به زندگی، کردار و گذشته آورنده امر