پیامبر اکرم ص به اتفاق شیعه و سنی به شهادت رسیدند، هرچند از لفظ رحلت برای ایشان استفاده می‌کنند و کم‌اند کسانی که به شهادت ایشان باور نداشته باشند، لیکن اختلاف بر این است که به باور اهل تسنن و بر اساس برخی اخبار سنی و بعضا شیعی عامل شهادت سمی بوده که یک زن یهودی در جریات فتح خیبر به حضرت خوراند، لیکن بر اساس روایتی از تفسیر عیاشی عاملان قتل از زنان پیامبر اکرم ص بوده‌اند ...

نکته مهم این است که برخی به بهانه مرسله بودن این روایت و انحصار اتهام به زنان پیامبر ص به این روایت، کوشیده‌اند روایت سم زن خیبری را تقویت کنند. در این خصوص یک قرینه مهم وجود دارد که روایت عیاشی را تقویت بلکه اثبات می‌کند (به دلیل حصر بین دو گزینه) و آن عدم یافت سمی در جهان است که اثرش پس از چهار سال ظاهر شود! نکته اینجاست که تمام سم‌های آن دوره شناخته شده بوده و هرگز چنین سمی با تأخیر اثر چند ساله در منابع قدیمی نیز گزارش نشده و به لحاظ علم جدید نیز تأخیر این مقدار زمان محال عقلایی و علمی است. هیچ تأخیر مشابه برای سمی نیز در جهان و در حتی منابع قدیمی و افسانه‌ای وجود ندارد.

بنابراین به نظر می‌رسد شدت ظهور سم در جسم پیامبر ص در روزهای پایانی عمر شریف به حدی بوده که مجال انکار به مخالفان نداده و از این رو تنها راه نجات را تمسک به قصه‌ سم زن یهودی خیبری دیده‌اند که خواسته بوده در جریان فتح خیبر به پیامبر اکرم ص سم بخوراند و نکته جالب این است که بر اساس برخی نقل‌ها وقتی حضرت گوشت سمی را در دهان گذاشتند، بلافاصله درآوردند و فرمودند گوشت یا استخوان گوشت به من خبر داد سمی است که بعد آن زن هم به موضوع اقرار کرد و بهانه آورد که می‌خواستم امتحان کنم که آیا واقعا شما پیامبر خدا هستید یا فرد معمول؛ زیرا اگر پیامبر باشید به علم الهی متوجه خواهید شد، پیامبر هم از مجازات او درگذشت.

افزون بر این:

۱. شاید در تاریخ دست برده و کلمه «خیبر» را بدان افزوده باشند تا خط گم کنند.

۲. نمی‌توان پذیرفت در خیبر با حضور جمع زیادی از اصحاب زنی یهودی غذایی از گوشت تهیه کند و بدون احتیاط پیامبر ص ابتدا به خوردن آغاز نمایند و در این خصوص اختبار و احتیاط صورت نگیرد در حالی که کشتن با سم چیز غیر معمولی نبوده است.

۳. از ابهامات این داستان وضع آن زن است؛ علی القاعده آن زن باید خود را جزو مسلمان‌ها جا زده باشد وگرنه مسئله ذبح غیر شرعی مطرح می‌شود با توجه به این‌که غذا گوشت بوده.

۵. زمان شهادت حضرت بسیار حساس بود و این نشان می‌دهد خوراندن سم در همان مقطع بوده نه چهار سال پیش از آن. زمان مسمومیت هم‌زمان بود با آماده شدن و حرکت سپاه اسامه به سوی موته که در صورت پیروزی، سد یهود در برابر بیت المقدس فرو می‌ریخت و در ضمن پرده نفاق از برخی اصحاب نیز کنار می‌رفت. بنابراین احتمال این‌که منافقان مدینه در همان برهه از طریق نزدیکان پیامبر ص به او سم خورانده باشند، بسیار قوی است.ر.ک: تفسیر العیاشی، ج١، ص٢٠٠.