719) سخنی در باره پیاده‌روی جاماندگان اربعینی
پیاده‌روی جاماندگان خوب یا بد؟
پیاده‌روی اربعین از مبدأ نجف به مقصد حرم امام حسین ع در کربلا به نمادی تبدیل شده که قرار است مرام و اهداف سیدالشهدا را به عالمیان معرفی کند تا وقتی که حضرت مهدی عج ظهور کرده و خود را با جدشان سیدالشهدا معرفی می‌کنند، مردم سراسر عالم و همه مظلومان که مرام حسین بن علی را نجات‌دهنده بشریت تلقی می‌کردند، او را ادامه دهنده و زنده‌کننده مرام حسین بن علی بدانند و از نهضت و قیام او حمایت کرده و با او بیعت کنند. به تعبیر دیگر می‌توان گفت امام زمان عج خود را با جدش حسین بن علی ع معرفی می‌کند؛ زیرا او در روزگار ظهور نزد همگان شناخته شده است و البته آنچه قیام و حرکت امام حسین ع را به مردم معرفی می‌کند و یا اسباب آن را فراهم می‌نماید، هنگامه پیاده‌روی شگفت‌آور اربعین حسینی از مبدأ نجف به کربلاست که با شمار بالای شرکت کنندگان از ملیت‌های گوناگون و سطح بالای فداکاری و انسانیت همراه با وحدت و انسجام بی‌نظیر- که در تاریخ بشریت بی‌مانند است- نظرها را به خود معطوف خواهد کرد. در حقیقت کارکردهای این پیاده‌روی خاص نه از این جهت است که نوعی عزاداری است، بلکه از این بابت است که در حجم عظیم انسانی و در تراز بالای اخلاقی که شبیهی در تاریخ بشریت ندارد، ظهور می‌یابد. مردم جهان وقتی ببینند صد میلیون نفر بلکه بیشتر (به زودی ان شاء الله) در یک حرکت عظیم اخلاقی و انسانی حضور می‌یابند، به سراغ مبدأ حرکت و مقصد آن می‌روند و با مرام و اهداف و زندگی‌نامه پدر و فرزند آشنا می‌شوند و نجات خود را در تحقق مرام آن‌ها خواهند یافت. آن‌ها وقتی ندای حضرت مهدی عج را پس از ظهور می‌شنوند در می‌یابند که مرام او مرام جدش حسین است و آن همان مرامی است که می‌تواند منجی عالم و همه مظلومان عالم باشد.
حال برویم سراغ پیاده‌روی جاماندگان اربعین؛ اگر این پیاده‌روی‌ها- که در حقیقت نمایش نوعی عزاداری است و نه حرکت بزرگ منعطف کننده نظرهای عالمیان و انتشار دهنده مرام حسین بن علی سید الشهدا ع به همه جهانیان و ملیت‌ها و پیروان ادیان و مذاهب مختلف- اگر مقدمه پرشورتر شدن آن پیاده‌روی وحید و عظیم نجف- کربلا باشد، بسان پیوستن جویبارهای کوچک به رودخانه بزرگ، بی‌تردید ارزشمند و در خدمت انتشار نهضت حسین بن علی ع است لیکن اگر رقیب آن حرکت عظیم باشد و از اشتیاق برای حضور در آن پیاده‌روی عظیم فرو کاهد و گسترش و عظیم‌تر شدن آن را به تأخیر اندازد، بی تردید مانع و ناصواب خواهد بود. این بازمی‌گردد به گردانندگان این حرکت‌های مردی در سراسر ایران در شهرها و روستاها که چگونه برنامه‌ریزی کنند؛ اگر آن را به گونه‌ای طراحی کنند که بر اشتیاق‌ها بیفزاید و مقدمه و آموزشی باشد برای حضور هرچه بیشتر و گسترده‌تر در آن جنبش بزرگ و یگانه فراملی و حتی فرامذهبی، عالی و در مسیر صواب و در مسیر خدمت به نهضت سیدالشهداء است لیکن اگر حرکت‌هایی موازی و رقیب باشد، روشن است که ستودنی نخواهد بود.
بسم الله الرحمن الرحیم
