619) حکایات دیده‌های برزخی /19
بىرحمى به حيوان[1]
در اسلام بىرحمى حتى نسبت به حيوانات نكوهش شده است. مسلمان حق ندارد حيوانى را بيازارد و يا حتى به آن ناسزا بگويد[2] و از اين رو پيامبراكرم صلىاللهعليهوآلهوسلم در حديثى مىفرمايد:
«لَو غُفِرَ لَكُم ما تَأتونَ إلى البَهائِم لَغُفِرَ لَكُم كَثيرا؛ اگر ستمى كه بر حيوانات مىكنيد بر شما بخشوده شود، بسيارى از گناهان شما بخشوده شده است.»[3]
با اين كه كشتن حيوانات حلال گوشت براى مصرف، از نظر اسلام جايز است، در عين حال ذبح آنها آدابى دارد كه تا حدّ ممكن، حيوان كمتر رنج ببيند.
يكى از آداب ذبح اين است كه نبايد حيوان را در برابر چشم حيوانى مانند او ذبح كرد؛ چنان كه امام على عليهالسلام فرمود: «لاَ تَذبَح الشاةَ عِندَ الشَّاةِ وَ لاَ الجَزُورَ عِندَ الجَزُورِ وَ هُوَ يَنظُرُ إلَيهِ؛ گوسفند را نزد گوسفند و شتر را نزد شتر ذبح نكن، در حالى كه به او مىنگرد.»[4]
بنابراين، سر بريدن بچه حيوانات نزد مادرشان به شدّت نكوهيده و حاكى از نهايت سنگدلى و بىرحمى است، و آثار ويرانگرى بر زندگىِ انجام دهنده آن دارد.
يكى از شاگران شيخ نقل مىكند: سلاّخى نزد جناب شيخ آمد و عرض كرد: بچهام در حال مردن است، چه كنم؟
شيخ فرمود:
«بچه گاوى را جلوى مادرش سر بريدهاى»!
سلاّخ التماس كرد، بلكه براى او كارى انجام دهد.
شيخ فرمود:
«نمىشود. مىگويد: بچهام را سر بريده، بچهاش بايد بميرد»![5]
[1] . مکاشفات اولیای الهی، ص 147ـ148.
[2] . ر.ك: ميزان الحكمه، ج 3، ح 1343.
[3] . ميزان الحكمه، ج 3، حديث 1344 و 981 و 4520، مفاد اين حديث در مورد گذشتگان كه معمولاً با حيوانات به طور گسترده سروكار داشتند، بسيار روشن است.
[4] . كافى، ج 6، ص 229، حديث 7.
[5] . آية اللّه فهرى از آقاى سيد محمدرضا كشفى نقل مىكند: در همسايگى او قصّابى بود كه پسرش دل درد شديد مىگيرد و به آقاى كشفى متوسل مىشود. آقاى كشفى او را به جناب شيخ ارجاع مىدهد، شيخ به قصّاب مىگويد: «گوسالهاى را در مقابل چشم مادرش ذبح كردهاى؛ بنابراين، پسرت علاج ندارد.» (كيمياى محبت، ص 147ـ148)
بسم الله الرحمن الرحیم
