آتش تصرفات حرام‏[1]

يكى از ارادتمندان آية‏اللّه‏ بهاءالدينى مى‏گفت: در خدمت آقا از قم خارج شديم، حاج آقا عبداللّه‏ ـ فرزند آقا ـ هم رانندگى مى‏كرد. دو طرف جاده مردم ريخته بودند در صحرا و بيابان بازى مى‏كردند. آقا فرمود: «حاج آقا عبداللّه‏ نگاه نكن، به من هم فرمود: فلانى نگاه نكن! نگاه نكن! آتش است. اين‏ها روى آتشند نه روى سبزه، نگاه نكنيد! اين‏ها در مزارع مردم سبزى‏ها را پايمال مى‏كنند و خرابى به بار مى‏آورند.» آنچه چشم‏هاى ظاهربين مى‏بيند آدم و انسان و گل و گياه و سبزه است و آنان كه با چشم بصيرت مى‏نگرند، واقعيات را مى‏بينند، آتش مى‏نگرند.

[1] . سيرى در آفاق، ص 342.