اقتداى ملائكه[1]

آية‏اللّه‏ كشميرى رحمه‏الله فرمودند: در اطاق به تنهايى مشغول نماز بودم، در ركوع كه نگاه كردن بين دو پا مستحب است، بين دو پايم را نگاه مى‏كردم، ديدم عده‏اى سفيدپوش به من اقتدا كردند. متوجه شدم اينان فرشتگان مى‏باشند (در روايت هم آمده است، كسى كه براى نماز، فقط اذان بگويد يك صف ملائكه اقتدا كنند و اگر اقامه نيز بگويد، دو صف ملائكه به وى اقتدا مى‏كنند.)

اقتداى ملائكه به اذان و اقامه‏گو[2]

آية‏اللّه‏ شيخ جواد انصارى همدانى رحمه‏الله مى‏فرمودند: روزى وارد مسجد شدم، ديدم پيرمردى عامى و عادّى مشغول خواندن نماز است و دو صف از ملائكه، پشت سر او صف بسته و به او اقتدا نموده‏اند و اين پيرمرد، خود ابدا از اين فرشتگان خبرى ندارد.

من مى‏دانستم كه اين پيرمرد براى نماز خود اذان و اقامه گفته است؛ چون در روايت داريم: كسى كه در نمازهاى واجب يوميّه خود، اذان و اقامه هر نمازى را بگويد، دو صف از ملائكه، و اگر يكى از آن‏ها را بگويد. يك صف از ملائكه به او اقتدا مى‏كنند كه طول آن از مشرق تا مغرب عالم است.

آرى، اين از آثار ملكوتى اذان و اقامه است، اگر چه اذان گويان و اقامه‏گويان خود مطّلع نباشند.

[1] . صحبت جانان، ص 74ـ75.

[2] . معادشناسى، ج 7، ص 258.