خلود/2
آیا مشرکان پس از مرگ ایمان می‌آورند و آیا از آنها پذیرفته می‌شود و در وضع آنها تأثیری برجای می‌گذارد؟
پاسخ: آیات بسیاری پاسخ‌گوی این پرسش است؛ مانند:
1. وَ لَوْ تَرى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ وَ قالُوا آمَنَّا بِهِ وَ أَنَّى لَهُمُ التَّناوُشُ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ (52) وَ قَدْ كَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَ يَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ وَ حِيلَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ ما يَشْتَهُونَ كَما فُعِلَ بِأَشْياعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا فِي شَكٍّ مُرِيبٍ (سبأ، 51- 54)
ترجمه:
اى كاش مىديدى زمانى را كه مشركان قريش و هممسلكانشان در آستانه مرگ در ترس و وحشت قرار مىگيرند و نمىتوانند از سيطره خدا دور بمانند، و از مكانى نزديك گرفته مىشوند، چرا كه ميان آنان و خدا فاصلهاى نيست. (51)
آنان در آخرت خواهند گفت: به قرآن ايمان آورديم. اما چگونه از جهان آخرت كه از سراى عمل دور است، دست يافتن به ايمانى كارساز براى آنان ميسر است؟! (52)
(در آن سرا، ايمانشان به قرآن بىاثر است)، چرا كه قبلا بدان كافر شدند و از دنيا، آن سراى دور از آخرت، جهان ديگر را كه از ديدشان نهان بود، هدف تيرهاى انكار كه برخاسته از گمان بود قرار دادند. (53)
با مرگ، ميان آنان و لذّتهايى كه به آنها رغبت داشتند فاصله افتاد؛ همانگونه كه پيشتر با امثال آنان از امتهاى گذشته نيز چنين رفتار شد، چرا كه آنان نيز درباره آخرت سخت در ترديد بودند. (54)
همان روزی که عذرخواهی ستمکاران سودشان ندهد و برای آنان لعنت خدا و سرای سخت و بدی است.
3. فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا ۖ سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ ۖ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ ﴿غافر، 84 و 85﴾
ترجمه: پس هنگامی که عذاب سخت ما را دیدند، گفتند: بی تردید به خدا ایمان آوردیم و به معبودانی که با او شریک قرار می دادیم، کافریم. (۸۴) ولی زمانی که عذاب سخت ما را دیدند، ایمانشان سودی به آنان نداد. سنت خداست که از دیرباز نسبت به بندگانش جاری شده است [که ایمانشان را پس از دیدن عذاب نمی پذیرد] و آنجاست که کافران زیانکار شدند. (۸۵)
بسم الله الرحمن الرحیم
