به یاد حضرت ابو الفضل العباس (ع)

 

 

معنی عشق و وفا را هیچ کس تقریر کرد؟

آنچه را عباس با دستان خود تعبیر کرد

یک تجلی از وفایش در میان آب بود

یک تجلی را دو دستش بر زمین تصویر کرد

یک کف از آب فرات و از درونش شعله ها

در کفش نقش وفا دید و به خود تحذیر کرد

 یاد دلدار آمد و در گوش بانگ العطش

 آب را بر ریخت چون عشقش چنین تفسیر کرد

مشک را بر دوش بگرفت و برون آمد ز آب

سوی کعبه، بادپایی را چه خوش تنظیر کرد

لیک امیدش به تیغ خصم چون مشکش درید

با دو بال عرش پیما عذر خود تحریر کرد

آمدش زهرا (س) به بالین و به مادر مادرش 

از جوان با وفایش او چه خوش تقدیر کرد

نگارنده، محرم ۱۴۲۶