به حکمت دنیایی مثلا ورزش بودن آن باشد،یا این نماز پذیرفته نمی شود، هرچند وظیفه با آن ادا شده است، یا به شدت از ثواب آن کاسته می شود. ما باید نماز را برای خدا بخوانیم نه برای ورزش، حال اگر نماز نوعی ورزش هم باشد، بهتر ، ولی ما هیچ توجهی به آن نداشته ایم و اخلاق در کارمان بر قرار است. 

 حال برخی افراد این گونه هستند که وقتی از حکمت عبادتی با خبر می شوند، دیگر نمی توانند اخلاص لازم را حفظ کنند، و این یعنی ضرر! هرچه می خواهد عبادت را انجام دهد، شیطان وسوسه می کند که این عبادت فلان حکمت را دارد و از این طریق اخلاص آنها را ویران می کند . اما برخی فهمیدن فلسفه یک دستور شرعی برایشان هیچ فرقی با ندانستن آن نمی کند و دانش آنها به  حجاب و مانعی در برابر اخلاص تبدیل نمی شود.و در هر صورت، برخی با ندانستن حکمت و فلسفه برخی عبادات آسوده تر و از شر شیطان در امان ترند!