یادداشتهای سید محمدحسن جواهری

روز جمعه پس از نماز جمعه چشمم به این کتاب افتاد. تقریظ رهبر معظم انقلاب جلب توجه کرد: "همه چیز در این کتاب، عالی است؛ روایت، عالی؛ راوی، عالی؛ نگارش، عالی.. "
این چه کتابی است که این طور در چشم خبیری مانند رهبر معظم بزرگ آمده؟ کتاب را خریدم و ظرف دو سه روز لابه‌لای مطالعاتم آن را خواندم. قلم بین گفتار و نوشتار جمع کرده و آزاد است. نویسنده خوب دانسته کجا قصه را کش دهد کجا رهایش کند. پردازش‌ها و تصویرگری‌هایش زیبا، دقیق و جذاب است. خوب توانسته احساس را به تصویر بکشد و در خیال خواننده بازسازی کند. بعید می‌دانم اگر نویسنده مرد می‌بود، چنین کاری خلق می‌شد. نویسنده تلاش کرده خود را جای مادر شهید ببیند و حس او را از درونش به دستانش و سپس به قلمش روان و جاری کند. کتاب پر از ایمان، شعور و احساس است؛ انسان در برابر آن کم می‌آورد! البته تهور نیز با شجاعت قاطی شده که قسمت منفی قصه است. اگر این بنده ارزیاب کتاب بودم، پیشنهاد حذف آن قسمت را می‌دادم. اما قسمت پر لیوان که غلبه کامل دارد، فوق العاده است. اگر پول کلانی در اختیار من بود، دوست داشتم به هر خانواده ایرانی یک نسخه هدیه دهم. درود خدا بر شهیدان راه حق!
شهید زنده است و ما این معنا را نمی‌فهمیم؛ زنده است؛ شاید به این معنی که علم نافعش زیاد می‌شود و چنین علمی مایه خشوع و خشیت و تقرب و تعالی است ... اوایل جنگ پسر دائی این بنده مفقود و شهید شد. چند ماه بعد در عالم رؤیا او را دیدم، به من گفت: از پشت پنجره علمم زیاد می‌شود. احتمالا پنجره اشاره به عالم برزخ دارد. درود و سلام خدا بر شهیدان راه حق!