معجزه‏اى از امام كاظم†[1]

در كتاب كشف الغمه كه از كتب معتبر شيعه است، در باب كرامت‏هاى امام هفتم، ـ حضرت موسى بن جعفر عليه‏السلام ـ آمده است: «از بزرگان عراق شنيدم كه خليفه عباسى را وزيرى بود كبيرالشأن با دارايى فراوان، و در اداره امور لشكرى و كشورى كوشا و توانا و سخت مورد علاقه خليفه تا اين‏كه وزير مُرد. خليفه براى تلافى خدمت‏گذارى‏هاى او، امر كرد جنازه‏اش را در حرم امام هفتم، مجاور ضريح مقدس دفن كردند. متولى حرم مطهر كه مردى متقى و متعبد و خدمت‏گذار به حرم بود، شب را در رواق مطهر مى‏ماند و در خواب مى‏بيند قبر آن وزير شكافته و آتش از آن شعله‏ور مى‏شود و دودى كه در آن بوى گند استخوان سوخته است، از آن بيرون مى‏آيد تا اين‏كه حرم پر از دود و آتش مى‏شود. امام عليه‏السلام مى‏ايستد و با صداى بلند نام متولى را مى‏برد و مى‏فرمايد: به خليفه بگو (نام خليفه را برد) به سبب مجاورت اين ظالم مرا آزار رساندى.

متولى بيدار مى‏شود، ترسان و لرزان فورا آنچه را كه واقع شده بود، به تفصيل براى خليفه مى‏نويسد و به او گزارش مى‏دهد. در همان شب خليفه از بغداد به كاظمين مى‏آيد، حرم را خلوت مى‏ كند و امر مى‏ كند قبر وزير را بشكافند و جسدش را بيرون آورده جاى ديگر دفن كنند، پس در حضور خليفه، چون قبر را شكافتند در آن جز خاكستر بدن سوخته نديدند.

[1] . داستان‏هاى شگفت، ص 216ـ217.