چند روز پیش کلیپی در یکی از گروه‌ها بارگذاری شده بود که بزرگواری از طرفداران طب سنتی- اسلامی با استناد به یک روایت، از زدن ماسک منع و نهی می‌کرد. در روایات آمده که حضرات اهل بیت ع از فوت کردن به غذا منع کرده‌اند. آن بزرگوار با استناد به این روایت که با الفاظ متفاوت نقل شده، چنین استدلال کرد که چون با فوت کردن بازدم که حاوی دی‌اکسید کربن است، بر غذا می‌نشیند، غذا فاسد شده و ما آن را می‌خوریم؛ از این رو از آن نهی شده است! ماسک زدن نیز در همین راستاست؛ زیرا ما بازدم خود را که همان دی‌اکسید کربن است، دو باره استنشاق می‌کنیم.

در پاسخ به این بزرگوار علاقه‌مند به طب سنتی- اسلامی عرض می‌کنم: 

اولاً: اگر دی‌اکسید کربن غذا را فاسد کند، کباب کردن آن روی ذغال به مراتب بیشتر موجب فساد می‌شود زیرا دود آن انباشته از دی‌اکسید کربن است!!

ثانیاً: فرهنگ عرب زمان صدور چنین بوده که چند نفر از یک ظرف غذا می‌خوردند، از این رو ممکن است نهی از فوت کردن جهت روانی داشته باشد؛ زیرا ممکن است با فوت کردن چیزی از دهان فوت کننده خارج شود و دیگران از آن کراهت داشته باشند.

ثالثاً: ممکن است نهی از فوت کردن به غذا از این بابت باشد که اگر فرد فوت کننده مریض باشد، با فوت کردن او به غذا،‌ ویروس و میکروب از دهان او خارج و بر غذا بنشیند و به همین سبب موجب مریض شدن دیگر استفاده کنندگان از غذا شود. اگر این تفسیر مورد نظر باشد، می‌توان از این روایت به نفع ماسک زدن استفاده کرد؛ یعنی دقیقا برخلاف استفاده صاحب کلیپ یادشده؛ به بیان دیگر، عدم توجه به فرهنگ مردم زمان صدور حدیث که تا امروز هم در برخی مناطق عربی بر قرار است، موجب شده که تفسیری برعکس از یک روایت ارائه شود.