یادداشتهای سید محمدحسن جواهری

این کلام اهانت به پروردگار است. زیرا خدای تعالی در قرآن فرموده:
« هیچ خوبی به شما نمیرسد مگر از ناحیۂ خدا و هیچ بدی بشما نمیرسد مگر از ناحیۂ خودتان(که بخاطر اَعمالتان است)»

تفسیر دیگر: صحبت از موجب نزول بلا نیست بلکه نظر به مباشر آن است؛ یعنی هرچند آن ها خود موجب نزول بلا شده اند،‌لیکن خداست که از باب مجازات بد را برای آن ها تقدیر می کند.

۲_عیسی به دین خود، موسی به دین خود
این جمله معنای صحیحی ندارد. زیرا بین پیامبران خدا، کوچکترین اختلافی نبوده و همۂ آنها مردم را به توحید و یکتاپرستی دعوت میکردند و عقیدۂ یکسانی داشتند.

تفسیر دیگر: عیسی و موسی علیهما السلام دارای آیین هایی متفاوت بودند و برای ملت های مختلفی ظهور کردند به گونه ای که ملت حضرت عیسی ع موظف به پیروی از آیین حضرت موسی ع نبودند. (به تعبیر دیگر،‌هیچ یک مانند پیامبر اکرم ص جهانی نبودند؛ بله شالوده و اصول اساسی هر دو آیین یکی است  )؛

۳_ ولش کردی به اَمان خدا
این حرف کفر آمیز است. زیرا اگر کسی مال یا فرزندِ خود را به امان خدا بسپارد که غمی نیست. بهتر است بجای این کلام گفته شود: 
"ولش کردی به حال خودش"
پس بدبخت شد رفت.

تفسیر دیگر: به کسی گفته می شود که مالی را بدون رعایت حکم عقل به بهانه سپردن به خدا  رها کند (با توکل زانوی اشتر ببند)

۴- انسان جایز الخطاست
این حرف نیز غلط است، زیرا انسان برای خطا کردن جایز نیست. بهتر است بگوییم انسان "ممکنُ الخطا" ست. یعنی ممکن است خطا کند و بهترین خطا کنندگان، توبه کنندگان هستند.

تفسیر دیگر:  اگر خدا بر اساس حکمت حاکم بر جهان مادی گذرا، به او اجازه نداده باشد، نمی تواند خطا کند؛ پس انسان جایز الخطاست.

5. آب دریا را اگر نتوان گشید     هم به قدر تشنگی باید چشید

آب دریا شور است و برای آشامیدن مناسب نیست.

تفسیر دیگر: دریای آب شیرین هم در بین اقیانوس ها وجود دارد (در شمال کشور دانمارک در شهر توریستی اسکاگن، جایی که دریای شمال و دریای بالتیک به هم می رسند اما با هم ادغام نمی شوند. یکی از این دریا ها شور است و دیگری شیرین.) و گذشته از این که دریا به آب زیاد هم اطلاق می شود؛ مانند فاضرب بعصاک البحر که مراد رود نیل است که مردم از آن می آشامیدند.